Memoria, narración e poesía. Un texto multiforme que nos convida a reflexionar sobre os límites da literatura. A escritura como desprazamento. O libro non como obxectivo, como final, senón como espazo que se alonga alén das súas marxes. Secesión é o resulado dun proceso de pensamento sobre a escritura, sobre os lugares, nomes e espectros que axudan a vivir. Textos nos que o sentido se despraza para, ao tempo, desprazar a literatura, rachar as ancoraxes que a fixan aos discursos de dominación. Chus Pato escribe para ferir, para traspasar a pel de quen le. Coma nun traballo de expulsión imparable, de separación, o texto xa non é de ninguén, é de si mesmo. Cambia, pérdese e permanece.
- I
- ONDE AS CAVERNAS CANTAN
- Carral
- Galerías centrais
- Desertos
- Nevermore
- Carta de Tánxer. Homenaxe a Christa Wolf
- Cárpatos ao lonxe
- O ROSTRO E AS MONTAÑAS
- Félix
- Almorfe
- Ecuación
- Amígdala
- Jekyll
- Este eu, montaña
- Pentesilea
- Aquiles
- Xardín
- Daffodils
- Emoción
- ESPECTROS
- Fisterra
- Anacos dun abecedario
- A casa, esta que non é prolongación senón o mesmísimo corpo
- Esta defunta que non para de falar. Eu é un incorpóreo da materia
- II
- MENTRES ESCRIBO
- DISCIPLINÁDEVOS, PENSAMENTOS!
- Este eu non é un asasino
- O eu que escribe non é o eu que lembra
- Este eu non é a morte
- Este eu prega e desprega ata unha derradeira prega que é un soño
- O eu que reflexiona non é a conciencia
- RUÍNAS
- SOBRE ESTE LIBRO
Texto
Adobe DRM
Ingrese a su cuenta